Osmanlı Devleti’nde halkın büyük bölümünü oluşturan ve yönetilen gruba reaya denir.
Reaya, Osmanlı toplum yapısında üretim yapan, vergi veren ve devlet yönetimine doğrudan katılmayan geniş halk kesimini ifade eder. Köylüler, esnaf ve zanaatkârlar bu sınıfın temelini oluştururdu. Devletin ekonomik düzenini ayakta tutan ana unsur oldukları için reaya, toplumsal yapının en geniş ve en işlevsel tabakasını temsil eder; yöneten sınıf olan askeri zümreden bu yönüyle ayrılırdı.